علت شکستگی دنده در سالمندان و علائم و درمان آن

دنده ها استخوان های نازک و بلندی هستند که مستعد شکستن به دلیل ضربه مستقیم به قفسه سینه (مانند تصادف اتومبیل، زمین خوردن یا حمله) یا ضربه هایی (مانند سرفه های شدید یا ورزش) هستند.

چه افرادی در معرض خطر شکستگی دنده هستند؟

شکستگی دنده می تواند در هر سنی رخ دهد، اما بیماران مسن به دلیل پوکی استخوان (شکنندگی استخوان) در معرض خطر بیشتری هستند. بعضی اوقات دنده ها ترک می خورند و کاملاً به 2 قطعه یا بیشتر تقسیم می شوند. هرچه شکستگی دنده در بیمار بیشتر باشد، خطرناک تر خواهد بود. در بیماران بالای 65 سال، هر شکستگی دنده اضافی خطر ذات الریه را 27٪ و خطر مرگ را تقریبا 20٪ افزایش می دهد. به همین دلیل، ارزیابی سریع توسط پزشک بسیار مهم است.

 علت شکستگی دنده

شکستگی دنده در اثر ضربه به قفسه سینه ایجاد می شود و در صورت عدم درمان می تواند تهدید کننده زندگی باشد. احتمال شکستگی های دنده پس از 45 سالگی افزایش می یابد.
علائم شکستگی دنده
شایعترین علامت شکستگی دنده، درد، با لمس، نفس عمیق کشیدن، عطسه یا سرفه است. از آنجا که این شکستگی ها کاملاً دردناک هستند، به این معنی که اینگونه افراد نفس نفس می زنند و تنفس را به حداقل می رسانند. این اختلال می تواند منجر به کاهش کیسه های هوا در ریه ها شود، که تنفس را حتی بیشتر می کند و متعاقباً می تواند منجر به ذات الریه شود.
چگونگی تشخیص شکستگی دنده
اشعه ایکس قفسه سینه اولین آزمایش مفیدی است در تعیین اینکه آیا بیمار دارای شکستگی دنده است یا خیر. اگر با سی تی اسکن دلایل کافی برای شکستگی دنده ایجاد شد این دلایل کافی نیست و باید ام آر آی انجام شود. اغلب، ضربه اولیه که باعث شکستگی دنده می شود، می تواند منجر به آسیب های دیگر قفسه سینه مانند کبودی ریه ها، خونریزی در قفسه سینه، یا نشت هوا از ریه (پنوموتوراکس) شود. قفسه سینه فرنشینی هنگامی رخ می دهد که حداقل 2 دنده متوالی در حداقل 2 مکان شکسته شود، باعث می شود که آن قسمت از قفسه سینه به طور متناقضی حرکت کند (برخلاف بقیه دیواره قفسه سینه) و اغلب با آسیب شدید ریوی همراه است.
درمان شکستگی دنده
کلید درمان شکستگی دنده کنترل درد ، تمرینات تنفسی برای حفظ تورم کامل ریه ها و فیزیوتراپی است. از آنجا که خطر عوارض با افزایش سن افزایش می یابد، بیماران مسن ممکن است نیاز به بستری در بیمارستان داشته باشند، گاهی اوقات در یک بخش مراقبت های ویژه. به طور کلی ، از انواع مختلف داروهای مسکن همزمان برای کنترل درد استفاده می شود. برخی از این داروها شامل داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی، استامینوفن، گاباپنتین، لیدوکائین، مواد مخدر و شل کننده های عضلات هستند. اگر این موارد کافی نباشد، ممکن است از بلوک عصبی یا کاتتر اپیدورال برای کنترل درد در ناحیه شکستگی استفاده شود. اگر دنده های شکسته به شکلی خم یا جابجا شوند که ریه ها را سوراخ کنند، ممکن است لازم باشد که با استفاده از صفحات نازک استیل (به نام آبکاری دنده) جراحی را کنار هم قرار دهید. به طور مشابه، قفسه سینه فللی ممکن است به جراحی رفع دنده نیاز داشته باشد. بهبودی کامل شکستگی های دنده ممکن است 3 ماه طول بکشد.
شکستگی های دنده در بیماران مسن با افزایش عوارض و مرگ و میر همراه است. پیش بینی اینکه چه بیمارانی در معرض خطر عوارض هستند، محل بحث است. مدل های فعلی برای پاسخ به این سوالات از پارامترهای آناتومیک ، فیزیولوژیک یا آزمایشگاهی به طور جداگانه استفاده می کنند.
بیماران مسن به دلیل کاهش تراکم استخوان با افزایش سن و پوکی استخوان، در معرض خطر بیشتری برای شکستگی دنده قرار دارند و به میزان کمتری، احتمال ضایعات در استخوان وجود دارد. شکستگی های دنده به دلیل قرار دادن عضلات روی استخوان دنده، درد شدیدی ایجاد می کند.